| عوامل موثر بر مشخصه‌های رئولوژیکی بتن فوق‌توانمند برای دستیابی به ویژگی‌های خودتراکمی |
| کد مقاله : 1032-CONCRETE |
| نویسندگان |
|
محمدجواد محمدی *، عرفان عسکری پور سرمست، محمد شکرچی زاده سعادت آباد-میدان کتاب-بلوارفرحزادی-خیابان عباسی اناری-جنب مدرسه آفرینش-پلاک81-انجمن بتن ایران |
| چکیده مقاله |
| در سال‌های اخیر و در نقاط مختلف جهان، استفاده از بتن فوق‌توانمند به‌عنوان نسل جدیدی از بتن‌ها، بسیار فراگیرتر از گذشته شده‌است. از دلایل این موضوع می‌توان به خواص قابل‌توجه این بتن، نظیر؛ عملکرد مکانیکی عالی تحت فشار، کشش و خمش، شکل‌پذیری زیاد و عدم گسیختگی ترد و دوام قابل‌ملاحظه تحت شرایط مختلف اشاره کرد که کاربردهای مختلفی مانند استفاده در انواع سازه‌ها به خصوص ساختمان‌های بلندمرتبه، پل‌ها و خطوط انتقال فاضلاب شهری را فراهم کرده است. اما بتن فوق‌توانمند با وجود این نقاط قوت، از جنبه‌های مختلفی دارای نقاط ضعف است که یکی از ملموس‌ترین آن‌ها، کارپذیری کم و در نتیجه سخت‌بودن عملیات مخلوط‌کردن، جایدهی، تراکم و پرداخت پایانی کار است که ریشه در لزجت زیاد این بتن به دلایل مختلفی مانند نسبت آب به مواد سیمانی کم و استفاده از دوده سیلیس در حجم نسبتا زیاد دارد و ممکن است در صورت انجام نامناسب به واسطه ایجاد هوای تصادفی زیاد و یا پخش و جهت‌گیری نامناسب الیاف، موجب افت مقاومت و دوام بتن شود. از این رو باید با مطالعه و شناخت مفاهیمی چون رئولوژی بتن، تراکم، خودتراکمی در بتن و ارتباط آن‌ها با یکدیگر و آشنایی با مشخصه‌های رئولوژیکی و حدود آن‌ها، مدل‌ها، آزمایش‌ها و عوامل موثر بر رئولوژی بتن فوق‌توانمند، به دنبال راهی برای بهبود کارپذیری در عین حفظ حداکثری نقاط قوت در این بتن بود. با این تفاسیر امکان‌سنجی شرایط دستیابی به خودتراکمی در بتن فوق‌توانمند، یکی از کلیدی‌ترین راه‌ها برای رسیدن به این هدف است. |
| کلیدواژه ها |
| بتن فوق‌توانمند، رئولوژی، خودتراکمی، کارپذیری، لزجت |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
